ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡ ΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡ ΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων. Μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα. 

Εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον με μεγάλην και εκτενή προσευχήν τώρα ας προστρέξωμεν οι αμαρτωλοί και ελεεινοί ανθρωποί,και ας πέσωμεν κάτω εμπρός της με βαθειάν μετάνοιαν και ας φωνάζωμεν εις αυτήν από τα βάθη της ψυχής μας. Δέσποινα, σπλαγχνίσου μας τους αμαρτωλούς και βοήθησε μας και σπεύσε, σπεύσε εις βοήθειαν μας, Παναγία μας, γιατί χανόμαστε από το πλήθοςτων αμαρτιών μας. Μη μας αποστραφής και μη μας αφήσης χωρίς βοήθειαν τους δούλους σου, διότι ημείς σε έχουμεν την μόνηνελπίδα και δι’ αυτό εις σε καταφεύγομεν.

Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών. 

Ποτέ δεν θα παύσωμε, Παναγία μας Θεοτόκε, να διαλαλούμε εις όλον τον κόσμο τα θαύματα της αγάπης και δυνάμεώς σου οι ανάξιοι. Διότι αν δεν έστεκες πρώτη συ να πρεσβεύης εις τον Υιόν Σου δι’ ημάς, ποιός θα μπορούσε να μας γλυτώση από τόσους κινδύνους, ποιός δε θα μας διεφύλαγε εως τώρα ελευθέρους; Δεν φεύγομε μακριά από σε, Δέσποινα Θεοτόκε. Διότι συ σώζεις πάντοτε τους πιστούς δούλους σου από κάθε συμφοράν και ανάγκην.

Πολλοίς συνεχόμενος πειρασμοίς, προς σε καταφεύγω, σωτηρίαν επιζητών. Ω Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον.
 
Πολλοί πειρασμοί έχουν πέσει επάνω μου, Παναγία μου, και με σφίγγουν από παντού και εγώ κινδυνευύω. Αλλά δι’ αυτό εις σε καταφεύγω και ζητώ την σωτηρίαν μου. Ω Παναγία μου, που είσαι και Μητέρα του Θεού Λόγου και Παρθένος, σώσε με από τις δύσκολες και θλιβερές περιστάσεις.

Παθών με ταράττουσι προσβολαί, πολλής αθυμίας εμπίπλωσαί μου την ψυχήν. Ειρήνευσον Κόρη τη γαλήνη, τη του Υιού και Θεού σου Πανάμωμε. 

Με προσβάλουν, Παναγία μου, και με αναταράσσουν πολλαί επιθέσεις των αμαρτωλών μου παθών και γεμίζουν την ψυχήν μου από πολλήν στενοχωρίαν και θλίψιν. Ειρήνευσέ με, άχραντε Κόρη, με την γαλήνην που δίδει, πανάμωμε, ο Υιός και Θεός σου.

Σωτήρα τεκούσαν σε και Θεόν, δυσωπώ Παρθένε, λυτρωθήναι με των δεινών. Σοι γαρ νυν προσφεύγων ανατείνω, και την ψυχήν και την διάνοιαν. 

Σε, Παναγία Παρθένε, σε που εγέννησες τον Σωτήρα και Θεόν, σε παρακαλώ με όλην την ψυχήν μου να με λυτρώσης από όλες τις κακές περιστάσεις που με ευρήκαν. Διότι εις σε προσφεύγω πάντοτε και εις σε υψώνω, παρακαλώντας σε, και την ψυχήν και την διάνοιάν μου.

Νοσούντα το σώμα και την ψυχήν, επισκοπής θείας, και προνοίας της παρά σου, αξίωσον μόνη Θεομήτορ, ως αγαθή αγαθού τε λοχεύτρια.

Παναγία μου, είμαι άρρωστος και πάσχω και εις το σώμα και εις την ψυχήν αξίωσέ με λοιπόν της ιδικής σου επισκέψεως και δείξε και εις εμέ την πρόνοιαν και προστασίαν σου. Συ, Θεομήτορ Κόρη, είσαι αγαθή μητέρα και του αγαθού Θεού λοχεύτρια, αφού συ και τον εγέννησες και τον εθήλασες.

Προστασίαν και σκέπην, ζωής εμής τίθημι, σε Θεογεννήτορ Παρθένε. Σύ με κυβέρνησον, προς τον λιμένα σου, των αγαθών η αιτία, των πιστών το στήριγμα, μόνη πανύμνητε. 

Σε, Θεογεννήτορ Παρθένε, θέτω προστασίαν και σκέπην της ιδικής μου ζωής. Λοιπόν συ κυβέρνησε την ζωήν μου και οδήγησέ με εις τον καλόν και ήσυχον λιμένα σου, Συ που είσαι των αγαθών η αιτία και το στήριγμα των πιστών, μόνη πανύμνητε.

Ικετεύω Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον, και της αθυμίας την ζάλην, διασκεδάσαι μου. Συ γάρ Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γαλήνης, τον Χριστόν εκύησας, μόνη πανάχραντε. 

Σε ικετεύω, Παρθένε, να διώξης από εμέ την ταραχήν που έχει η ψυχή μου και την ζάλην που μου φέρνει η αθυμία και στενοχώρια μου. Διότι συ, Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γαλήνης, τον
Χριστόν, εγέννησες, μόνη πανύμνητε.

Ευεργέτην τεκούσα, τον των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον, πάσιν ανάβλυσον. Πάντα γαρ δύνασαι, ως δυνατόν εν ισχύϊ, τον Χριστόν κυήσασα, θεομακάριστε.

Συ, Θεομακάριστε Παρθένε, εγέννησες τον Χριστόν, ο οποίος είναι ο ευεργέτης και ο αίτιος όλων των καλών. Ανάβλυσε, λοιπόν, εις όλους και χάρισε εις όλους τον πλούτον των ευεργεσιών και δωρεών σου. Διότι όλα σου είναι δυνατά, αφού εγέννησες τον
Παντοδύναμον Θεόν.

Χαλεπαίς αρρωστίαις, και νοσεροίς πάθεσιν, εξεταζομένω Παρθένε, σύ μοι βοήθησον. Των ιαμάτων γάρ, ανελλιπή σε γινώσκω, θησαυρόν πανάμωμε, τον αδαπάνητον. 

Όταν εξετάζωμαι, Παρθένε, και διά την υγείαν του σώματος και διά την κατάστασιν της ψυχής μου, ευρίσκομαι να είμαι γεμάτος από κακές αρρώστειες και από άθλια αμαρτωλά πάθη. Λοιπόν βοήθησε με συ, Παναγία μου, να απαλλαγώ και από τα πάθη μου, να θεραπευθώ και από τις αρρώστειες μου. Διότι γνωρίζω καλά, ότι συ, Πανάμωμε, είσαι και κάθε θεραπείας πρόθυμος θεραπευτής και θησαυρός υγείας που δεν εξαντλείται ποτέ.

Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.

Άρπαξε και σώσε από όλους τους κινδύνους τους δούλους σου, Θεοτόκε, διότι όλοι μας, άρρωστοι και αμαρτωλοί, έπειτα από τον Θεόν εις Σε καταφεύγομεν, που είσαι σαν απόρθητον τείχος που κανείς δεν μπορεί να το κυριεύση, συ είσαι η προστασία μας.

Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος. 

Ρίξε ευσπλαγχνικόν βλέμμα, πανύμνητε Θεοτόκε, επάνω εις την φοβεράν αρρώστειαν του σώματός μου και σταμάτησε τον πόνον της ψυχής μου.

Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμεν σοι. Θεοτόκε Δέσποινα πρόφθασον, και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα. 

Σε σένα, Θεοτόκε Δέσποινα, φωνάζομεν με όλην την δύναμιν της ψυχής μας, διότι Συ είσαι θερμή πρεσβεία μας εις τον Θεόν και το απόρθητον τείχος μας, καθώς και η πηγή του ελέους μας που δεν στερεύει ποτέ. Τρέξε, πρόφθασε, λοιπόν, και από τους κινδύνους που διατρέχομεν λύτρωσε μας Συ, που τόσον γρήγορα τρέχεις να μας προστατεύης.

Των παθών μου τον τάραχον, η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των εμών πταισμάτων Θεονύμφευτε. 

Την σφόδραν ταραχήν που δημιουργούν εις την ψυχήν μου τα πάθη μου και την τρικυμίαν της ψυχής μου, που προκαλούν τα φταιξίματα μου, κατάπαυσε, Θεονύμφευτε Κόρη, συ που εγέννησες τον κυβερνήτην του κόσμου και Κύριον.

Ευσπλαχνίας την άβυσσον, επικαλουμένω της σης παράσχου μοι, η τον εύσπλαχνον κυήσασα, και Σωτήρα πάντων των υμνούντων σε.
 

Δος μου, Παναγία μου το απέραντον πλήθος της ευπλαχνία σου, εις εκείνον που το επικαλείται και το ζητεί, συ που έτεκες τον εύπλαγχνον και τον Σωτήρα όλων των ανθρώπων, που σε υμνούν και σε δοξάζουν.

Απολαύοντες πάναγνε, των σων δωρημάτων ευχαριστήριον, αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα. 

Επειδή έχομεν απολαύσει, πάναγνε, τα μεγάλα δωρήματα σου, σου ψάλλομεν τώρα τα ευχαριστήρια τροπάρια, ημείς που σε αναγνωρίζομεν Θεομήτορα.

Οι ελπίδα και στήριγμα, και της σωτηρίας τείχος ακράδαντον, κεκτημένοι σε πανύμνητε, δυσχερείας πάσης εκλυτρούμεθα. 

Ημείς, πανύμνητε Θεοτόκε, που σε έχομεν ελπίδα και στήριγμα και της σωτηρίας μας οχύρωμα ατράνταχτον, ημείς με την κραταιάν προστασίαν σου λυτρωνόμεθα από πάσαν δυσκολίαν της ζωής μας.

Έμπλησον Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου, την σην ακήρατον διδούσα χαράν, της ευφροσύνης η γεννήσασα τον αίτιον.
 

Γέμισε, Αγνή Παρθένε, την καρδίαν μου με ευφροσύνην, δίδουσα εις εμέ την ιδικήν Σου αγίαν χαράν, συ που εγέννησες εκείνον, που είναι η αιτία και η πηγή της ευφροσύνη.

Λύτρωσαι ημάς, εκ κινδύνων Θεοτόκε αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν, και την ειρήνην την πάντα νούν υπερέχουσαν. 

Λύτρωσε ημάς από κινδύνους, Θεοτόκε Αγνή, συ που εγέννησες την αιωνίαν λύτρωσιν που είναι ο Χριστός, όπως επίσης χάρισε μου την θείαν ειρήνην, που ξεπερνά κάθε ανθρώπινον και αγγελικόν νουν.

Λύσον την αχλύν, των πταισμάτων μου Θεόνυμφε, τω φωτισμώ της σης λαμπρότητος, η φώς τεκούσα το θείον και προαιώνιον. 

Διώξε το σκοτάδι και την ζάλην που μου δημιουργούν τα αμαρτήματα μου, Παναγία Θεόνυμφε, με το φως της ιδικής σου λαμπρότητος. Συ που εγέννησες το φως το θείον και προαιώνιον, συ διασκέδασε από την ψυχήν μου το σκοτάδι της αμαρτίας.

Ίασαι Αγνή, των παθών μου την ασθένειαν, επισκοπής σου αξιώσασα, και την υγείαν τη πρεσβεία σου παράσχου μοι. 

Θεράπευσε, Αγνή Παρθένε, την ασθένειαν των παθών μου και αξίωσέ με να έχω την ιδικήν σου επίσκεψιν και φροντίδα και χάρισέ μου με τας πρεσβείας σου την υγείαν μου.

Θανάτου και της φθοράς ως έσωσεν, εαυτόν εκδεδωκώς τω θανάτω, την τη φθορά και θανάτω μου φύσιν, κατασχεθείσαν παρθένε δυσώπησον, τον Κύριόν σου και Υιόν, της εχθρών κακουργίας με ρύσασθαι. 

Όπως έσωσε τον εαυτόν του από την φθοράν και τον θάνατον εκείνος που παρέδωκε τον εαυτόν του εις τον θάνατον, ο Χριστός δηλαδή, έτσι να σώση τώρα την ταλαίπωρον φύσιν μου, που λόγω της αμαρτίας της παρεδόθη εις την φθοράν και τον θάνατον. Δι’ αυτό παρακάλεσε θερμώς τον Κύριόν σου και Θεόν, Παναγία Παρθένε, να με σώση από την κακουργίαν των εχθρών μου.

Προστάτην σε, της ζωής επίσταμαι, και φρουράν ασφαλεστάτην Παρθένε, των πειρασμών διαλύουσαν όχλον, και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσα. Και δέομαι δια παντός. Εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναι με.
 

Σε γνωρίζω καλά, Παρθένε, ως προστάτην της ζωής μου και φρουράν ασφαλεστάτην, και συ διαλύεις το πλήθος των πειρασμών και διώχνεις την επιδρομήν των δαιμόνων. Δι’ αυτό σε παρακαλώ ακατάπαυστα. Ρύσαι και σώσε με από την φθοράν και αιχμαλωσίαν των παθών.

Ως τείχος, καταφυγής κεκτήμεθα, και ψυχών σε παντελή σωτηρίαν, και πλατυσμόν εν ταις θλίψεσι Κόρη, και τω φωτί σου αεί αγαλλόμεθα. ’Ω Δέσποινα και νυν ημάς, των παθών και κινδύνων διάσωσον.
 

Σαν τείχος που καταφεύγομεν εις ώρας κινδύνων διά να σωθώμεν, έτσι σε έχομεν, καθώς και τελείαν σωτηρία των ψυχών μας, Θεοτόκε Παρθένε. Ακόμη συ, θεόνυμφε Κόρη, είσαι εις τας θλίψεις μας μεγάλη παρηγορία και μέσα εις το φως σου ζώντες πάντοτε ευρίσκομεν την αγαλλίασίν μας. Ω Δέσποινα, και τώρα σώσε μας από τα πάθη μας και από τους κινδύνους που μας έχουν περικυκλώσει.

Εν κλίνη νυν, ασθενών κατάκειμαι, και ουν έστιν ίασι τη σαρκί μου. Αλλ’ η θεόν και σωτήρα του κόσμου, και τον λυτήρα των νόσων κυήσασα, σου δέομαι της αγαθής. Εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον. 

Να τώρα κατάκειμαι επάνω στο κρεββάτι των αρρώστων και δεν υπάρχει θεραπεία εις το σώμα μου. Αλλά παρακαλώ σε την πανάγαθον Μητέρα, που εγέννησες τον Θεόν και Σωτήρα του κόσμου και τον Λυτρωτήν, από κάθε αρρώστειαν σώσε με και σήκωσέ με από
το κρεββάτι της αρρώστειας που λειώνω.

Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν. 

Άρπαξε και σώσε από όλους τους κινδύνους τους δούλους σου, Θεοτόκε, διότι όλοι μας, άρρωστοι και αμαρτώλοί, έπειτα από τον Θεόν εις Σε καταφεύγομεν, που είσαι σαν απόρθητον τείχος που κανείς δεν μπορεί να το κυριεύση, συ είσαι η προστασία μας.

Άχραντε, η διά λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ω Παναγία μου, συ που εις τον ωρισμένον καιρόν εδέχθης τον χαροποιόν λόγον του Αρχαγγέλου και με μυστηριώδη και ανεξήγητον τρόπον εγέννησες τον θείον Λόγον και Υιόν του Θεού, επειδή έχεις το θάρρος της μητέρας προς το παιδί της παρακάλεσε τον Υιόν σου και δι’ εμέ τον αμαρτωλόν και άρρωστον.

Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε, μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς. Αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.

Συ, Παναγία Παρθένε, που είσαι η ακαταίσχυντος προστασία των Χριστιανών και σταθερά μεσίτρια προς τον Ποιητήν και Θεόν, μη παραβλέψης τας φωνάς των αμαρτωλών, που είναι γεμάτες παράκλησιν και ικεσίαν, αλλά σπεύσε και πρόλαβε τους κινδύνους που μας απειλούν, πρόλαβε τους σαν αγαθή και φιλόστοργη μητέρα που είσαι και τρέξε εις την βοήθειαν ημών τρέξε να μας βοηθήσης, αφού με πίστιν κραυγάζομεν εις σε και σου λέγομεν γρήγορα έλα να πρεσβεύσης εις τον Υιόν σου δι’ ημάς, σπεύσε να παρακαλέσης Αυτόν, συ που προστατεύεις πάντοτε, Θεοτόκε, εκείνους που σε πιστεύουν κι σε τιμούν και σε δοξάζουν.

Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά. 

Θα θυμάμαι και θα ευλογώ το ονομά Σου, Παναγία μου, εις κάθε γενεάν.

Πάτερ Λόγε Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, που είσθε ο ένας Τριαδικός Θεός, Σε παρακαλώ, εξάλειψε τα πλήθη των ιδικών μου αμαρτιών και εγκλημάτων.

Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείας ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
 

Με τας πρεσβείας της Θεοτόκου, ω ελεήμον Κύριε, λυπήσου με και εξάλειψε, σβήσε και εξαφάνισε, το πλήθος των αμαρτιών μου.

Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου. Θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα. Σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου. Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρρίδης την δέησιν. Το συμφέρον ποίησον.
 

Μη με εμπιστευθής εις ανθρωπίνην προστασίαν, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξου δέησιν του ικέτου σου, που τόσον θερμά σε παρακαλεί. Θλίψις μεγάλη με ευρήκε, Παναγία μου, και δεν μπορώ να την βαστάξω. Δεν μπορώ να σωθώ κα από τα τόξα των δαιμόνων που με τραυματίζουν φοβερά. Δεν έχω, Θεοτόκε, σκέπην για να προστατευθω. Δεν ξέρω που να προσφύγω ο άθλιος δια να σωθώ. Από παντού πολεμούμαι και εκτός από Σένα δεν έχω καμιάπαρηγοριά. Δέσποινα του κόσμου, συ που είσαι η ελπίδα και προστασία των πιστών Χριστιανών, μη παραβλέψης την προσευχήν μου. Κάμε εις εμέ το τι με συμφέρει και σώσε με.

Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε θεοτόκε. Αλλ’ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.
 

Κανένας δεν φεύγει ντροπιασμένος από όλους όσοι τρέχουν σε Σένα διά να σωθούν, Παναγία μου, αγνή Παρθένε Θεοτόκε. Αλλά ζητεί την χάριν σού και λάμβάνει αυτό που ζητεί, σύμφωνα με το συμφέρον που έχει η αίτησίς του.

Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
 

Συ είσαι και υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, η μεταβολή των θλιβομένων, ώστε την λύπην των να την μεταβάλλης εις χαράν συ απαλλάττεις τους ασθενείς από τις αρρώστειες των, όσον βαρειέςκαι αν είναι. Σώσε, λοιπόν, πόλιν και λαόν, συ που είσαι η ειρήνη των πολεμουμένων και η γαλήνη των βασσανισμένων ανθρώπων, η μόνη προστασία των πιστών.

Την ημών σωτηρίαν, ως ηθέλησας Σώτερ οικονομήσασθαι, εν μήτρα της Παρθένου, κατώκησας τω κόσμω, ήν προστάτιν ανέδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
 

Όπως Συ θέλησες, Σωτήρα μας, να οικονομήσης την ιδικήν μας σωτηρίαν, ήλθες εις τον κόσμον και κατώκησες εις την κοιλίαν της Παρθένου. Και αυτήν την Μητέρα Σου Παρθένον την ανέδειξες προστάτριαν του κόσμου. Και Συ, Κύριε, που είσαι ο Θεός των Πατέρων μας, να είσαι δοξασμένος.

Θελητήν του ελέους, όν εγέννησας Μήτερ αγνή δυσώπησον, ρυσθήναι των πταισμάτων, ψυχής τε μολυσμάτων, τους εν πίστει κραυγάζοντας. Ο των πατέρων ημών, θεός ευλογητός εί. 

Ω αγνή Μητέρα, παρακάλεσε πολύ τον Υιόν σου και Θεον, που εγέννησες συ και έχει όλον το έλεος και θέλει να ελεή τους πάσχοντας, παρακάλεσέ τον να σώση από τα αμαρτήματα καιαπό τους μολυσμούς της ψυχής μας όλους εκείνους, οι οποίοι παρακαλούν και κράζουν. Να είσαι ευλογημένος Συ, Κύριε, που είσαι ο Θεός των πατέρων μας.

Θησαυρόν σωτηρίας, και πηγήν αφθαρσίας, την σε κυήσασαν, τοις κραυγάζουσιν έδειξας. Ο των πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί. 

Συ, Κύριε, εκείνην που Σε εγέννησε, την Παναγίαν Παρθένον, την απέδειξες θησαυρόν σωτηρίας και πηγήν που φέρει την αφθαρσίαν και πύργον ασφαλείας και θύραν μετανοίας εις εκείνους οι οποίοι με θερμήν πίστιν κραυγάζουν εις Σε. Κύριε, που είσαι ο Θεός των Πατέρων μας, να είσαι δοξασμένος.

Σωμάτων μαλακίας, και ψυχών αρρωστίας. Θεογεννήτρια, των πόθω προσιόντων, τη σκέπη σου τη θεία, θεραπεύειν αξίωσον, η τον Σωτήρα Χριστόν, ημίν αποτεκούσα.
 

Αξίωσε να εύρουν θεραπείαν, Παναγία Παρθένε, που εγέννησες τον Θεόν, και εις τας σωματικάς των ασθενείας και εις τα ψυχικά των αρρωστήματα, όλοι εκείνοι, οι οποίοι με πίστιν και πόθον πλησιάζουν την θείαν σου σκέπην και σε παρακαλούν. Αφού συ μας εγέννησες τον Σωτήρα Χριστόν, συ δος μας και την διπλήν θεραπείαν ψυχής και σώματος.

Τους βοηθείας, της παρά σου δεομένους, μη παρίδης Παρθένε υμνούντας, και υπερυψούντας, σε Κόρη εις αιώνας.
 

Μη παραβλέψης, Παναγία Παρθένε, όλους εκείνους που έχουν ανάγκην της βοηθείας σου και οι οποίοι σε υμνούν και σε δοξολαγούν, Αγία Κόρη, εις τους αιώνας.

Των ιαμάτων, το δαψιλές επιχέεις, τοις πιστώς υμνούσι σε Παρθένε, και υπερυψούσι, τον άφραστόν σου τόκον. 

Συ, Παναγία Παρθένε, χύνεις άφθονον την ίασιν εις εκείνους, οι οποίοι με πίστιν σε υμνούν και δοξολογούν τον απερίγραπτον Υιόν σου.

Τας ασθενείας μου, της ψυχής ιατρεύεις, και σαρκός τας οδύνας Παρθένε. ’Οθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τους αιώνας.

 Συ, Παναγία Παρθένε, θεραπεύεις τας ασθενείας της ψυχής μου και του σώματός μου τας πληγάς. Δι’ αυτό και εγώ δοξολογώ σε την Κεχαριτωμένην.

Τον πειραζμών συ τας προζβολάς εκδιώκις και παθών τας εφόδους Παρθένε. όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τους αιώνας.
 

Επίσης, συ Παναγία μου, διώχνεις μακρυά από εμέ τας προσβολάς και επιθέσεις των περασμών και των αμαρτωλών παθών μου τας εφόδους. Δι’ αυτό και σε υμνούμεν εις πάντας τους αιώνας.

Ροήν μου των δακρύων, μη αποποιήσης, η τον παντός εκ προσώπου παν δάκρυον, αφηρηκότα Παρθένε, Χριστόν κυήσασα.

Τα δάκρυά μου που σαν ποτάμι τρέχουν μη τα αποστραφής, Παναγία μου, αφού συ εγέννησες τον Χριστόν, ο οποίος αφήρεσε από τα πρόσωπα των ανθρώπων κάθε δάκρυον πικρόν.

Χαράς μου την καρδίαν, πλήρωσον Παρθένε, η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα. 

Γέμισε με χαράν την καρδίαν μου, Παρθένε Αγνή, συ που εδέχθης και εγέννησες το πλήρωμα της χαράς, τον Χριστόν, και εξαφάνισες την λύπην που φέρει η αμαρτία.

Λιμήν και προστασία, των σοί προσφευγόντων, γενού Παρθένε και τείχος ακράδαντον, καταφυγή τε και σκέπη και αγαλλίαμα. 

Γίνε, Παναγία μου Παρθένε, λιμάνι και προστασία όλων εκείνων, που με πίστιν και θερμήν δέησιν καταφεύγουν εις σε. Γίνε ακόμα και τείχος που δεν τραντάζεται ποτέ και ασφαλίζει τους πάντας. Γίνε καταφυγή και σκέπη και χαρά μεγάλη και αγαλλίασις.

Φωτός σου ταίς ακτίσι, λάμπρυνον παρθένε, το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα, τους ευσεβώς Θεοτόκον σε καταγγέλλοντας.
 

Με το φως τω θείων ακτίνων σου λάμπρυνε, Παρθένε, την ψυχήν μου, και διώξε από αυτόν το σκοτάδι που φέρει η άγνοια των θείων εντολών. Και λάμπρυνε όλουυς εκείνους, οι οποίοι σε ομολογούν αληθή Θεοτόκον.

Κακώσεως εν τόπω, τω της ασθενείας, ταπεινωθέντα Παρθένε θεράπευσον, εξ αρρωστίας εις ρώσιν μετασκευάζουσα.
 

Θεράπευσέ με τον πτωχόν και άρρωστον, Παρθένε, θεράπευσε κάθε μέρος του σώματός μου, που με εκτύπησε η αρρώστεια μου και μετάφερέ με από την αρρώστεια εις την ίασιν και ευρωστίαν.

Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητονκαι μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν. 

Αληθινά, πρέπον και άξιον είναι, να μακαρίζωμεν όλοι σε την Θεοτόκον, που πρέπει πάντοτε να μακαρίζεσαι, και είσαι παναμώμητος και μητέρα του Θεού ημών. Ναι, ναι πρέπει να μακαρίζωμεν πάντοτε, σε, Παναγία μας, σε την τιμιωτέραν των Χερουβειμ και ένδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ, σε την πραγματικήν Θεοτόκον, που εγέννησες τον Θεόν Λόγον, χωρίς να υποστης φθοράν. Όλοι μας σε δοξολογούμεν και μεγαλύνομεν.

Την υψηλοτέραν των ουρανών, και καθαρωτέραν, λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην, ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.

Ελάτε με εγκώμια και ύμνουν να τιμήσωμεν την οικοδέσποιναν του κόσμου, που μας ελύτρωσε από την κατάραν της αμαρτίας και η οποία είναι πιό υψηλή από τους ουρανούς και πιό καθαρή από τας λαμπράς ακτίνας του ήλιου.

Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή. Προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην. Ελπίς απηλπισμένων, συ μοι βοήθησον. 

Από τας πολλάς μου αμαρτίας, ασθενεί το σώμα μου, ασθενεί και η ψυχή μου. Και εγώ, ο αμαρτωλός, προς σε καταφεύγω την Κεχαριτωμένην. Συ, Παναγία μου, που είσαι η ελπίδα τωναπηλπισμένων, συ βοήθησέ με και σώσε με από τις ασθέειές μου.

Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις, αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης, προς τον εκ σού τεχθέντα. Ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια. 

Δέσποινα του κόσμου και Μητέρα του Λυτρωτού του κόσμου, δέξου τας θερμάς παρακλήσεις αναξίων δούλων σου, που σε ικετεύουν, διά να μεσιτεύσης προς τον Χριστόν που εγεννήθη από σένα. Ω Δέσποινα του κόσμου, γίνε μεσίτρια του κόσμου προς το Υιόν σου.

Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νύν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς. Μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων, δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς.

Εις σε, την πανύμνητον Θεοτόκον, ψάλλομεν τώρα με όλην μας την προθυμίαν την χαρμόσυνον ψαλμωδίαν. Μαζή με τον Τίμιον Πρόδρομον και όλους τους Αγίους παρακάλει, Θεοτόκε, να μας λυπηθή ο Υίος σου και να μας σώσης.

Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων, την Εικόνα σου την σεπτήν, την ιστορηθείσαν, υπό του Αποστόλου, Λουκά ιερωτάτου, την Οδηγήτριαν.
 

Να γίνουν άλαλα και να μη βγάζουν βλασφημίας τα χείλη των ασεβών που δεν προσκυνούν την εικόνα σου την σεπτήν που ζωγραφήθηκε από τον απόστολον Λουκάν και λέγεται Οδηγήτρια.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Αγίοι πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
 

Όλαι αι στρατιαί των αγίων Αγγέλων, Πρόδρομε του Κυρίου, οι Δώδεκα Απόστολοι, οι Άγιοι Πάντες, μαζή με την Θεοτόκον, κάμετε θερμήν πρεσβείαν και δέησιν προς τον Θεόν, διά να μας σώση.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως. 

Παναγία μας, που είσαι η Οικοκυρά όλου του κόσμου, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσε ημας από πάσης ανάγκης και θλίψεως. 

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου. 

Όλην μου την ελπίδα σε Σένα την αναθέτω, Μητέρα του Θεού φύλαξέ με κάτω από την σκέπην σου.

Πηγή: από το βιβλίο του Αθανασίου Φραγκοπούλου «Το Δεκαπενταύγουστον»